Susanne Silvertant

Ik houd van dingen maken. In mijn vroege jeugd was ik al een maker. Het ging mij om het construeren, het bedenken van oplossingen. Ik maakte van alles iets moois.

Keramiek vertegenwoordigt voor mij het aardse en het sensuele. In 1985 ben ik afgestudeerd aan de kunstacademie in Den Bosch (keramiek) en heb ik een atelier in een voormalige school. Sinds het afronden van de cursus Pedagogische Didactische Bijscholing in 1987 geef ik les aan kinderen, tieners en volwassenen op diverse centra voor Beeldende Vorming.

Door werkperioden (onder andere in Engeland en in China) en bijscholingen blijf ik me ontwikkelen op mijn vakgebied. Ik houd van oud en doorleefd. Mijn beelden wekken de indruk er altijd al te zijn geweest. Hun geschiedenis is af te lezen aan de huid. Mijn beelden lijken in dit opzicht op mensen. De verweerde huid van mijn monumentale beelden bereik ik door de raku stooktechniek.

Architectuur en natuur zijn belangrijke inspiratiebronnen. Door opvallende architectuurelementen uit te vergroten wordt de herkenbaarheid van het ontwerp verminderd maar wordt de uitstraling versterkt. Ook verwerk ik details uit de natuur in mijn werk, afgedrukt in porselein of gegoten in glas. Ik houd van het menselijke, het imperfecte. Vaak vind ik iets mooi als het blijft aarzelen. De afwisseling tussen het werken in mijn atelier en het lesgeven is een prima combinatie. Lesgeven is een wisselwerking: ik leer ook weer van de cursisten.

In 2015 ben ik als docent gestart bij de Nederlandse Keramiekopleiding. Het bevalt mij erg goed. Fijne, gemotiveerde en geïnteresseerde collega’s en leergierige cursisten. De school is kleinschalig en de lijnen zijn kort. De leerboeken zijn zeer goed. Het betekent voor mij verdieping in mijn docentschap.